Jedyny Pierścień

Jedyny Pierścień był najpotężniejszy ze wszystkich Pierścieni Władzy, które zostały wykute między 1500, a 1590 rokiem Drugiej Ery przez noldorskich kowali w Eregionie. Kiedy wszystkie Pierścienie zostały już stworzone, Sauron wykuł w ogniu Góry Przeznaczenia Jedyny Pierścień, który miał zdolność kontroli nad wszystkimi innymi, a także nad posiadaczami tych Pierścieni. Jego zamiary przejrzał jednak Celebrimbor, dzięki czemu zdołał ukryć Trzy Pierścienie dane elfom przed oczami i potęgą Saurona. Tymczasem, Władca Ciemności zdobył kontrolę nad Dziewięcioma Pierścieniami, które otrzymali ludzie, dzięki czemu podporządkował ich sobie, zmieniając ich w Nazgule. Przy pomocy Jedynego Pierścienia, w który przelał znaczną część swojej mocy, wybudował między innymi swoją główną warownię i siedzibę w Mordorze, Czarną Wieżę, Barad – Dur. Kiedy Sauron został pokonany w 3441 roku Drugiej Ery przez wojska Ostatniego Sojuszu Ludzi i Elfów, Pierścień został mu zabrany przez króla Gondoru, Isildura, który resztkami Narsila odciął mu go z ręki i zabrał jako zadośćuczynienie za śmierć ojca. Szybko okazało się, że Pierścień nie da sobą rządzić. Kiedy wojska Isildura wpadły w zasadzkę orków, urządzoną na Polach Gladden, Isildur ratował się skokiem do wody. Tam jednak Jedyny Pierścień zsunął mu się z palca, sprowadzając nań śmierć i na długi czas znikając w nurtach Wielkiej Rzeki Anduiny. Około 2463 roku Trzeciej Ery Pierścień ponownie pojawił się, gdy został wyłowiony przez hobbita imieniem Deagol. Jego przyjaciel, Smeagol, którego skusił Pierścień, zabił go, by zdobyć upragniony klejnot, a następnie zaszył się w Górach Mglistych. W roku 2841 Trzeciej Ery, Pierścień opuścił Golluma i został podniesiony przez innego hobbita, Bilba Bagginsa, który z kolei przekazał go swojemu przybranemu synowi, Frodowi, w pierwszym roku trzeciego tysiąclecia Trzeciej Ery. W końcu Gandalf Szary odkrył, że klejnot, który posiada Frodo to Jedyny Pierścień, najpotężniejsza broń Saurona. Pierścień trafił wpierw do Rivendell, gdzie na Naradzie u Elronda postanowiono, że musi być zniszczony i w tym celu utworzono Drużynę Pierścienia. Zadanie było bardzo trudne, ponieważ Jedyny Pierścień mógł być unicestwiony wyłącznie w miejscu, w którym powstał, czyli w Orodruinie, Górze Przeznaczenia. Ostatecznie po wielu przygodach, Frodo został skuszony przez Pierścień i przejął go na własność w momencie, w którym miał go zniszczyć. Ostatecznie jednak Gollum, któremu udało się odzyskać Pierścień, wpadł razem z nim w ogień Góry Przeznaczenia i w ten sposób został On zniszczony. 

Jedyny Pierścień, w przeciwieństwie do pozostałych Pierścieni Władzy, nie posiadał żądnego kamienia szlachetnego. Z wyglądu przypominał niezwykle piękną, złotą obrączkę, na której, jeśli się go podgrzało, można było ujrzeć fragment starodawnego wiersza o Pierścieniach Władzy.

Jedyny Pierścień był niewątpliwie klejnotem złym i niezwykle potężnym. Potrafił w pewnym stopniu decydować o swym losie, przejmował kontrolę nad osobą, która go nosiła, chyba że była wystarczająco potężna by narzucić mu swą wolę. Dzięki Pierścieniowi, życie noszącej go istoty stawało się znacznie dłuższe, jednak ich myśli ciągle się ku Niemu zwracały, cały czas żyły one w lęku przed Jego utratą. Jedyny Pierścień zmuszał swoich posiadaczy, a także osoby postronne do czynienia zła, wywołując u nich wielką zazdrość i żądzę posiadania Go. Ten kto Go nosił stawał się niewidzialny, a dodatkowo jego słuch i wzrok się znacznie wyostrzał.

Jedyny Pierścień nazywany był także Wielkim Pierścieniem, Pierścieniem Zagłady, Pierścieniem Władzy, Pierścieniem Mocy, Pierścieniem Rządzącym, Zgubą Isildura, a także Skarbem.

„Jeden Pierścień, by wszystkie odnaleźć, Jeden by rządzić wszystkimi.

Jeden Pierścień by je wszystkie zgromadzić, I w ciemności związać.

W Karinie Mordor, gdzie zaległy cienie”

„Dziś, w tej najcięższej potrzebie, przystoi nam droga najtrudniejsza, nieprzewidziana. W niej nasza nadzieja… jeśli jeszcze wolno mieć nadzieję. Trzeba iść prosto w paszczę niebezpieczeństwa: do Mordoru. Trzeba Pierścień cisnąć w Ogień.”

Boromir.