Gollum

Gollum był hobbitem ze szczepu Stoorów i miał naprawdę na imię Smeagol, a urodził się w 2430 roku Trzeciej Ery. W roku 2463 Trzeciej Ery wybrał się razem ze swoim kuzynem i przyjacielem Deagolem nad rzekę, by łowić ryby. Kiedy Deagol wyłowił z Wielkiej Rzeki Anduiny Jedyny Pierścień, Smeagol dał się skusić i by Go zdobyć zamordował swego towarzysza, a następnie ukrył jego ciało. W końcu został wyrzucony z domu, poszedł więc w kierunku Gór Mglistych i tam ukrył się przed całym światem coraz bardziej podporządkowując się Pierścieniowi. W roku 2941 Trzeciej Ery Pierścień go opuścił i trafił do hobbita Bilba Bagginsa, którego Gollum podejrzewał o zabranie jego ukochanego skarbu. Gollum wyszedł więc ze swej kryjówki by odszukać Pierścień i w ten sposób, na kilka lat przed wybuchem Wojny o Pierścień został schwytany przez sługi Saurona. Na ciężkich torturach wyznał, że miał Pierścień oraz, że teraz jest On najprawdopodobniej w posiadaniu Bagginsa. Sauron wypuścił z lochów Golluma w 3017 roku Trzeciej Ery. Jakiś czas potem, Gollum został schwytany przez Aragorna, a następnie doprowadzony przed oblicze Gandalfa Szarego, który dzięki temu dowiedział się bardzo wiele na temat historii Jedynego Pierścienia. Zostawił on Golluma w niewoli u elfów z Mrocznej Puszczy, jednak około rok później udało mu się uciec w czasie ataku orków i czym prędzej rozpocząć od nowa poszukiwania swego skarbu. Gollumowi udało się odnaleźć ślad Froda i śledził Drużynę Pierścienia już od Morii. Kiedy Frodo ruszył razem z Samem ku Górze Przeznaczenia, Gollum chciał odzyskać Pierścień. Nie udało mu się to i został przewodnikiem hobbitów, których zaprowadził do Mordoru. Kiedy jednak doszli na przełęcz Cirith Ungol, Gollum zdradził swoich panów i wydał ich na pastwę wielkiej pajęczycy Sheloby. Została ona jednak pokonana przez Sama, Gollum musiał więc po raz kolejny śledzić Froda. Gdy ten, kiedy miał już spełnić swoją misję i wrzucić Jedyny Pierścień w ogień Góry Przeznaczenia, przejął Pierścień na własność, Gollum rzucił się na niego i odgryzł mu palec, zdobywając w ten sposób ukochany klejnot. Tańcząc z radości po odzyskaniu Pierścienia, Gollum stracił równowagę i wpadł razem z Nim w ogień Orodruiny. Taki był koniec stwora o imieniu Gollum.

 
Gollum początkowo był normalnie wyglądającym hobbitem, jednak od wczesnych lat młodości interesowała go ziemia i jej skarby. Siedząc długo w ciemnej jaskini w Górach Mglistych, Gollum zaczął się bać Słońca i Księżyca, zmienił się także jego wygląd. Był on mały, wychudzony, miał czarną skórę, płaskie stopy, długie cienkie ręce i wielkie blade oczy. Wzrok miał słaby, jednakże jego słuch był lepszy niż innych istot, potrafił też wspinać się jak pająk po ścianach. Gollum bał się także wszystkich dzieł elfów, których nie był w stanie nawet dotknąć. Jego prawdziwe imię brzmiało Trahald, mówiono na niego też: Sługa Sheloby, on sam na siebie mówił mój skarbie. Sam nazwał dwie walczące ze sobą części jego charakteru Pełzacz i Śmierdziel. Gollum, mimo że cały czas przebywał pod wpływem Pierścienia, zachował w sobie jakąś cząstkę dobra. Dbał o Froda i starał się wydostać spod władzy Jedynego Pierścienia, jednak nie miał na to szans.

„Nie rób nam krzywdy! Nie pozwól mu skrzywdzić nas, mój ssskarbie! Nie zechcą nas przecież skrzywdzić dobre małe hobbity? Nie mieliśmy złych zamiarów, to one rzuciły się na nas jak kocury na biedną mysz. My tacy biedni, samotni, glum, glum. Będziemy grzeczni, bardzo grzeczni, jeśli małe hobbity dla nas będą także grzeczne…”

 
Boromir