| Saruman Biały był jednym z Istarich, którzy przybyli zza
Morza na statku do Śródziemia. W roku 2463 Trzeciej Ery został zwierzchnikiem
Białej Rady, dzięki czemu kierował jej obradami. Saruman wiele podróżował,
głównie na wschód, jednakże w końcu, w roku 2759 roku, osiadł w Isengardzie,
dzięki zgodzie Berena, ówczesnego namiestnika Gondoru. Na początku był
przyjacielem Rohanu, z czasem jednak zapragnął władzy, do zdobycia której
chciał wykorzystać Jedyny Pierścień. Saruman doskonale znał wszelkie legendy i
sprawy związane z Pierścieniami Władzy. Ponieważ Biała Rada mu ufała, mógł
sprawiać, że wiele ważnych spraw zostało zablokowanych, a w tajemnicy przed
wszystkimi szukać Jedynego Pierścienia. W tym celu zaczął wykorzystywać
Palantir znajdujący się w wieży Isengardu, w której mieszkał, Orthanku, a także
przekonał Białą Radę, by zostawiła w spokoju Czarnoksiężnika z Dol Guldur,
bowiem miał nadzieję, że Sauron będzie poszukiwać Jedynego Pierścienia, więc
ten się ujawni i Saruman będzie mógł go zdobyć. W ten sposób działania Sarumana
doprowadziły do wielu złych wydarzeń, do których normalnie mogło nie dojść. W
roku 2953 Trzeciej Ery, Saruman przejął na własność Isengard i znacznie go
rozbudował, budując liczne i potężne fortyfikacje, a także gromadząc orków i
Dunlendingów. Zaczął też wtedy wysyłać swoje oddziały, by plądrowały ziemie
Rohanu i las Fangorn, zaczął także śledzić poczynania Gandalfa Szarego oraz
umieścił wielu swoich agentów w Bree i Shire. W roku 3000 Trzeciej Ery, kiedy
Saruman używał Palantira, został usidlony przez Saurona i choć cały czas
wydawało mu się, że jest wolny od jakiejkolwiek władzy, Czarny Władca tak
naprawdę go kontrolował. Tuż przed wybuchem Wojny o Pierścień nazwał się
Sarumanem Wielu Barw, a także posłużył się Radagastem Burym, dzięki któremu
zwabił do Isengardu Gandalfa, którego uwięził. Jednakże kiedy Gandalf uciekł z
niewoli, Saruman zaczął tworzyć armię. Na początku Trzeciej Ery, dzięki swojemu
agentowi, Grimie, udało mu się doprowadzić króla Rohanu, Theodena, do
przedwczesnej starości, dzięki czemu prawie uzyskał kontrolę nad Rohanem. Jego
plany zostały jednak pokrzyżowane przez Gandalfa, który uzdrowił króla. Saruman
wysłał potężny oddział Uruk – Hai, mający na celu zdobycie Jedynego Pierścienia
i zabicie członków Drużyny Pierścienia. Jego podwładnym udało się jednakże
tylko zabić Boromira i porwać Merry’ego i Pippina, którzy potem uciekli, w
momencie gdy oddział Uruk – Hai został wycięty w pień przez żołnierzy Rohanu.
Merry i Pippin trafili do Fangornu i spowodowali, że Entowie poszli na wojnę,
atakując Isengard, niszcząc go doszczętnie i zamykając Sarumana w Orthanku.
Było to możliwe ponieważ armia Sarumana opuściła Isengard, wyruszając na Bitwę
w Helmowym Jarze, gdzie poniosła klęskę. Kiedy Gandalf Biały przybył do
Isengardu, Saruman został wykluczony z Bractwa, a jego różdżka została złamana.
Po Wojnie o Pierścień został wypuszczony i razem z Grimą udał się do Shire,
gdzie doprowadził do zdobycia władzy przez Lotha Sackville – Bagginsa. Kiedy
jednak Frodo, Sam, Merry i Pippin wrócili do domu z Gondoru, wyrzucili
Sarumana, który został zabity przez swego sługę, Grimę.
Saruman Biały był wysokim, ubranym w białe szaty
czarodziejem o wielkiej mocy i wielkiej wiedzy. Miał bardzo zręczne palce oraz
niezwykłą zdolność kontrolowania umysłów innych ludzi, których oszukiwał
pięknymi słowami. Jego zdrada, dwulicowość i chęć władzy nad innymi
doprowadziły do śmierci wielu istnień. Saruman nazywany był przez elfy
Curunirem, jego słudzy mówili na niego Sharkey, a jego godłem była Biała Ręka.
„Albowiem ja jestem Saruman – Mędrzec, Saruman – twórca
Pierścieni, Saruman Wielu Barw.”
„Dawne Dni przeminęły. Średnie Dni przemijają. Świtają Dni
Nowe. Czas elfów już się skończył, zbliża się nasz czas: świat ludzi, którymi
my powinniśmy rządzić. Na to wszakże trzeba nam potęgi, byśmy we wszystkim
mogli narzucić swoją wolę, a to dla dobrych celów, które jedynie Mędrcy umieją
dostrzec.”
Boromir
|
MAIN 
Statystyki
