Legolas, który był elfem, był Sindarem i synem Thranduila z
Leśnego Królestwa. W roku 3019 Trzeciej Ery został wysłany przez ojca do
Rivendell na Naradę u Elronda, gdzie oznajmił, że Gollum, który znajdował się w
niewoli u elfów, zbiegł. Stał się jednym dziewięciu członków Drużyny
Pierścienia, która udała się na wyprawę mającą na celu zniszczenie Jedynego
Pierścienia w szczelinach Góry Przeznaczenia. W czasie drogi nie raz jego
umiejętności okazały się bardzo przydatne, jak choćby wtedy, gdy kompania była
atakowana przez wilki, w czasie popasu na jednym ze wzgórz, a Legolas znacznie
pomógł w obronie szyjąc do nich ze swego łuku. Aż do pobytu w Lothlorien,
Legolas nie lubił Gimlego. Dopiero tam zapałali do siebie wielką przyjaźnią,
podróżując razem po kraju. Od tego momentu byli prawie nierozłączni. Po śmierci
Boromira i rozbiciu Drużyny Pierścienia, Legolas, razem z Aragornem i Gimlim, udał
się w pościg za porwanymi przez oddział Uruk – Hai, Merrym i Pippinem. Kiedy
okazało się, że są oni bezpieczni, udał się wraz z towarzyszami do Rohanu,
gdzie później brał udział w Bitwie o Helmowy Jar, w czasie której założył się z
Gimlim o to, kto zabije więcej orków i przegrał o jednego. Po krótkim pobycie w
Isengardzie, wyruszył razem z Aragornem, Gimlim i kilkunastoma Dunedainami w
podróż. Przeszedł razem z nimi przez Ścieżkę Umarłych, a następnie po pokonaniu
Korsarzy z Umiaru, wziął udział w Bitwie na Polach Pelennoru, a następnie
walczył w ostatecznej bitwie z wojskami Saurona, przed Czarną Bramą Mordoru.
Kiedy Wojna o Pierścień dobiegła końca, Legolas sprowadził do Ithilien grupę
swoich rodaków, gdzie upiększali zniszczony przez wojnę kraj. W końcu, po
zwiedzeniu Fangornu i Jaskiń Menegrothu z Gimlim, udał się w roku 120 Czwartej
Ery za Morze, do Nieśmiertelnych Krain, zabierając ze sobą w tą podróż
największego przyjaciela, Gimlego.
Legolas był wysokim, szczupłym i jasnowłosym elfem, świetnie
wyszkolonym w strzelaniu z łuku oraz w walce dwoma sztyletami. Był najsłynniejszym
elfem, walczącym bezpośrednio w czasie Wojny o Pierścień, podczas której
walczył we wszystkich najważniejszych bitwach. Początkowo niechętny Gimlemu i
ogólnie krasnoludom, potem zaprzyjaźnił się z nim, a nawet zwiedził Jaskinie
Menegrothu. Lecz przede wszystkim, Legolas kochał drzewa, odwiedził więc też
las Fangorn, nim odpłynął za Morze.
„Wdrapię się na górę. Wśród drzew jestem jak w rodzinnym
domu, czy to na korzeniach, czy na gałęziach, chociaż ten gatunek znam tylko z
nazwy, bo mówią o nim pieśni. Wiem, że te drzewa nazywają się mallorn i wiosną
osypane bywają żółtym kwieciem. Nigdy jednak na żadne z nich się nie wspinałem.
Teraz zbadam, jaki mają kształt i wysokość.”
„Oto szaleństwo naszych czasów! Wszyscy jesteśmy
nieprzyjaciółmi wspólnego nieprzyjaciela, a musimy w słoneczny dzień przez
lasy, pod złotymi liśćmi wędrować z zawiązanymi oczyma.”
Boromir
|