| >NASZE STRONY |
 MAIN |
|
|
GRY FABULARNE |
|
|
GRY cRPG |
|
|
FANTASTYKA |
|
|
PROJEKTY |
|
|
|
|
 Statystyki |
userzy w serwisie:
gości w serwisie: 0 |
|
|
|
Elen Sila Lumenn Omentielvo!
Witaj w Bag End
|
Aragorn
Aragorn urodził się w roku 2931 Trzeciej Ery i do dwudziestego roku swego życia przebywał i wychowywał się, używając imienia Estel, wśród elfów, w Rivendell, w Domu Elronda. Był synem Arathorna i urodził się na północy. Był ostatnim, szesnastym z kolei, wodzem Dunedainów Północy, a także dziedzicem Isildura, co czyniło go następcą tronu Gondoru. W wieku dwudziestu lat spotkał córkę Elronda, Arwenę i się w niej zakochał z wzajemnością, a w 2980 roku Trzeciej Ery przyrzekli sobie wierność. Kiedy Aragorn dowiedział się od Elronda kim naprawdę jest wyruszył by walczyć z armiami Saurona. Pomagał Thenglowi, królowi Rohanu i Ecthelionowi, namiestnikowi Gondoru, ukrywając jednak przed nimi swoją tożsamość. W 2956 roku Trzeciej Ery spotkał Gandalfa Szarego i został jego przyjacielem, odbywając z nim wiele podróży i nie raz pomagając mu w jego przedsięwzięciach. W roku 2980 Trzeciej Ery wsławił się atakiem na Umbar i zniszczeniem dużej części statków korsarzy, zaś w roku 3017 Trzeciej Ery udało mu się, po długotrwałych poszukiwaniach, odnaleźć i złapać Golluma. Rok później zawędrował do Bree, gdzie w Gospodzie pod Rozbrykanym Kucykiem spotkał Froda i jego trzech towarzyszy, Sama, Merry’ego i Pippina. Udało mu się zdobyć ich zaufanie i odtąd stał się ich przewodnikiem. To głównie dzięki niemu hobbitom udało się dotrzeć do Rivendell. W czasie drogi obronił obóz, który został zaatakowany przez grupę Nazguli. Brał udział w Naradzie u Elronda, gdzie wyszło na jaw jego prawdziwe imię i pochodzenie. Stał się jednym z członków Drużyny Pierścienia, a po upadku Gandalfa, w kopalniach Morii, został jej przywódcą. Poprowadził wtedy kompanię do Lothlorien, gdzie uzyskał cenne informacje, a także dostał w prezencie sztylet i zielony, magiczny płaszcz elfów. Po walce z oddziałem Uruk – Hai i rozpadzie Drużyny, udał się, razem z Legolasem i Gimlim, w pościg za Uruk – Hai, które porwały Merry’ego i Pippina. W czasie wędrówki, spotkał ponownie Gandalfa i razem z nim udał się do Rohanu. Brał udział w Bitwie o Helmowy Jar, gdzie swoją świetną walką wlanie przyczynił się do zwycięstwa nad armią Sarumana. Dostał na przechowanie Palantir, znajdujący się w wieży Orthank, który udało mu się później nagiąć do własnej woli. Razem z Legolasem, Gimlim i oddziałem Dunedainów Północy przeszedł Ścieżkę Umarłych, gdzie wezwał do walki Umarłych z Dunharrow. Przy ich pomocy pokonał flotę korsarzy, płynących na wojnę do Gondoru. Aragorn wziął udział w Bitwie na Polach Pelennoru, a po niej zaczął uzdrawiać rannych. Był dowódcą armii, która wyruszyła pod Czarną Bramę Mordoru, gdzie została stoczona ostateczna bitwa z wojskami Saurona. Po zniszczeniu Jedynego Pierścienia, Aragorn został pierwszym królem Zjednoczonego Królestwa, oraz ożenił się z Arweną, z który miał syna Eldariona i kilka córek. Przybrał imię Elessara Telcontara, a podczas swego stu dwudziestoletniego panowania rozszerzył granice Gondoru i przywrócił z dawna upragniony pokój. Ponieważ był Dunedainem, żył znacznie dłużej niż normalnie żyją ludzie. Zmarł w wieku dwustu ośmiu lat, w 120 roku Czwartej Ery.
Aragorn ubrany był w stare i znoszone ubranie, u pasa nosił szczątki Narsila, które zostały potem przekute w Andurila. Na palcu miał Pierścień Barahira, a na szyi nosił Gwiazdę Strażników. Aragorn był wysokim człowiekiem, o mądrej i doświadczonej twarzy, z ciemnymi włosami i szarymi oczami.
Aragorn był znany także jako Obieżyświat, Skrzydłonogi – ten tytuł nadał mu Eomer, Kamieniem Elfów, Elessarem – oba te przydomki wzięły się od szmaragdowej broszy, którą nosił, Dziedzicem Isildura, w Gondorze mówili na niego Thorongil.
„Nie każde złoto jasno błyszczy,
Nie każdy błądzi, kto wędruje,
Nie każdą siłę starość zniszczy.
Korzeni w głębi lód nie skuje,
Z popiołów strzelą znów ogniska,
I mrok rozświetlą błyskawice.
Złamany miecz swą moc odzyska,
Król tułacz wróci na stolicę.”
„Żegnaj, Gandalfie! Czyż ci nie powiedziałem: Jeżeli przestąpisz próg Morii, strzeż się! Niestety! Sprawdziły się moje słowa. Jakaż nam bez ciebie zostaje nadzieja?
Boromir |
komentarz[9] |  |
|
|
|
|
|
|
|
|
